Mangold, plante i amarantfamilien, varietet av bete med store, mørkegrønne blad og brede eller smale, hvite bladstilker, bladene henger sammen i et løst hode. Ligner stilkkål, men har i motsetning til denne blader med rufsete og ujevn kant. Gammel kulturplante, kjent alt i oldtiden i middelhavslandene (romersk spinat). Bladene anvendes rå som salat eller stekt, og stilkene som stangselleri eller kokt som asparges. Smaken minner om spinat. Kan dyrkes på friland i Norge. Sorter med kjøttfulle bladstilker kalles stilkbladbete, sorter der bare bladene brukes som grønnsak, kalles snittbladbete. Minimangold er små sorter med varierende farge på stilk og blad. Mangold inneholder ca. 30 mg vitamin C, 380 mg kalium, 0,8 g kostfiber, 93 % vann, 0,2 g fett og 88 kJ tilført energi per 100 g spiselig vare.

Mangold, også kalla bladbete og spinatbete, er ein plante i beteslekta i amarantfamilien. Stilk og blad kan brukast som grønsaker. Planten stammar frå middelhavslanda, og blei brukt i oldtida. Han er nært i slekt med raudbete.

Namnet «mangold» er av tysk opphav og kjem truleg frå gammalhøgtysk manag, 'mykje' og waltan 'rå, styre'.[1] Planten er også blitt kalla «romersk spinat».

Mangold har store, mørkegrøne blad som kan ha breie eller smale blad med kvite, gule eller raude stilkar. Blada heng saman i eit laust hovud eller som ein rosett. Planten kan dyrkast på friland i Noreg. Kvit mangold kan minna om stilkkål eller kinakål på utsjånad.

Mangold kan brukast rå, til dømes til salat, eller steikt. Stilkane kan kokast som asparges. Blada har ein saftig og mild smak som kan minna om spinat.

Mangoldsortar med kjøtfulle bladstilkar blir kalla stilkbladbete, medan sortar der ein berre bruker blada blir kalla snittbladbete. Minimangold er små sortar med ulik farge på stilk og blad.

Næringsinnhaldet til mangold per 100 gram er ca. 30 mg vitamin C, 380 mg kalium, 0,8 g kostfiber, 93 % vatn, 0,2 g feitt og 88 kJ tilført energi.

https://no.wikipedia.org/wiki/Bladbete

https://en.wikipedia.org/wiki/Chard